Jorge Ben @ Paradiso, Last Wednesday

Geboren in Rio, en al sinds de jaren zestig actief, bezocht deze levende Braziliaanse 65-jarige legende samen met een 7-koppige band onze hoofdstedelijke poptempel Paradiso. Hij ziet er niet veel ouder uit als op de platenhoezen uit de jaren 70, en als ie een wit petje op doet lijkt ie een beetje op een allochtone hangjongere. Veel meisjes met topjes in de braziliaanse kleuren dansen, terwijl ze wild zwaaien met grote braziliaanse vlaggen. Bovendien willen ze ook nog een hun kunst van het billenschudden laten zien op het podium als Jorge ze uitnodigt. Veel brazilianen aanwezig dus, en zo hoort het. De band speelt goed, alhoewel ze af en toe iets van een showorkest weghebben en de toetsenist wat minder Jean Michel Jarre mag luisteren. De congaspeler is de braziliaanse versie van Mongo Santamaria (ook in uiterlijk) en geeft nog een cuica-solo kado. Helaas was dat het enige moment van de avond dat we van dit prachtige instrument konden genieten (en dat is niet ironisch bedoeldt). De blazers en bassist lijken op de Freak Brothers maar hebben hun funky hart op de juiste plaats zitten, ondanks hun geschoolde jazz-technieken. Jorge speelt gitaar en zingt, mar draait zich regelmatig om en bespeelt zijn band als een soort Quincy Jones/Roy Ayers, dirigerend met zijn handjes, maar altijd met een lach, en altijd met veel aandacht voor het publiek. Zijn stem mag dan niet meer zo flexibel zijn als vroeger, maar met zulke klassiekers op je naam kom je altijd een heel end. Zo nu en dan gebruikt ie zelfs het distortion-pedaaltje, en beukt zijn snaren zelfs een keer tegen de kont van een dansende schone. Pais Tropical wordt door de zaal als een volkslied ontvangen, en er onstaat kippevel tijdens een ska-achtige Filho Maravilla. Ponte de Lanca Africana en de toegift Taj Mahal (beiden van het afrobraziliaans funkmeesterwerk Afro-Brasil uit 1976) krijgen een duistere en uptempo uitvoering. Afgezien van het spaarzame cuica-gebruik was het een mooie en geslaagde avond. Na het concert draaide een braziliaanse dj vooral braziliaanse drum 'n bass en werden we nog getrakteerd op 2 persussiestukken van een Batucada-groep.

Tot slot moet zeker vermeld worden dat ik zelden zo'n lekkere cai pirina heb gehad als aan de cocktailbar deze avond in Paradiso.